Utopia wordt gemaakt door 200 tieners: Leerlingen van het Haarlems College, ECL en Rudolf Steiner en de Schuurjongeren. Wie zijn zij, en wat doen ze, om Utopia in elkaar te zetten?
Iedere school is daar op zijn eigen manier mee bezig.
Haarlem College maakt het tot een geheel eigen voorstelling, waarbij de leerlingen alle facetten van het maken ervan doorlopen; ECL werkte al sinds 2023 met een aantal docenten aan de thematiek van de voorstelling, schreef teksten en maakte muzieklijnen; Rudolf Steiner zingt: een koor van 100 leerlingen oefent wekelijks en zijn sinds deze maand met Utopia in de weer. De Schuurjongeren leveren de band, die door de hele voorstelling heen te horen is; zij posten socials en maken TikTok-video’s.
Niet iedereen is straks op het podium te zien; een groep van ruim 30 leerlingen wel. Maar al die anderen werkten net zo goed mee aan de realisatie van deze voorstelling. We maken je graag deelgenoot van dit hele proces achter de schermen, door één voor één de scholen aan je voor te stellen.
Vandaag: Het Haarlem College
13 leerlingen werken sinds januari aan Utopia. Klas 3 vmbo maakt een complete voorstelling van Utopia.
In 2023 deden zij mee aan The Protest; zij scandeerden teksten op de Grote Markt, waren muisstil tijdens het vervolg van de voorstelling door een Haarlems koor in de Bavo, en riepen luidkeels hun protest door de Bavo tijdens het gezamenlijke slot met die zangers.
Als eersten gingen zij weer aan het werk. Met teksten. Protest – ja, waartegen. Frank Stassar (docent kunstvakken, podium & presentatie) coacht dit proces.
Frank: “ik vind het van belang dat deze tieners, als ze zich kunnen presenteren op een podium, aan alle facetten van het maken van een voorstelling meewerken. We schrijven teksten, maken de muziek erop. We gaan zingen, spelen muziekinstrumenten. We filmen dat, de één als acteur, de ander als filmer. We monteren de beelden. We maken een logo, een flyer, alles wat hoort bij zo’n voorstelling komt langs. Iedereen doet mee, en kiest zelf welke plek hij/zij bij al die aspecten het liefst onderzoekt. Ik geef hen kaders – daag hen uit net iets boven hun eigen kunnen uit te stijgen. En dat doen ze!
Iets samen maken zo zie ik het, is elkaar inspireren tot meer en ervoor zorgen om elkaar op zijn/haar best te laten zien, uit de verf, uit de film te komen, een bewegend geluid producerend schilderij. Ik ben docent, mens en ook beeldend kunstenaar en zie beelden samen maken als elkaar meenemen op een wonderbaarlijke reis door de zeeën, steden en landen in elkaars hoofd.
Ik ben supertrots op wat we met zijn allen maken. Ik doe daar net zo goed in mee – als de leerlingen mijn hulp vragen of niet weten hoe ze iets goed in beeld kunnen brengen, dan laat ik hen dat zien. Omdat ik het van belang vind dat niet alleen ik trots ben, maar dat zij straks apetrots dat applaus in ontvangst nemen. Reken maar dat ze daar ongelooflijk veel van leren, van de schoolbanken naar het podium in de Schuur.”
Een van de opdrachten was het schrijven in de traditie van de zoektocht in ons hoofd naar ons eigen Utopia. Een gedicht over onze persoonlijke ideale wereld. Hiervoor gebruikten we de Shakespeariaanse sonnet vorm – abab cdcd efef gh. Veertien regels volgens het ritme van het schema.
Via onderstaande link 3 sonnets uitgevoerd door Tonya, Kathy en Jiya.
Het festivalbeeld komt ook van het Haarlem College vandaan. Met dank aan Frank Stassar en zijn leerlingen.
